คาถาโลกุตตระธรรม

         คาถาโลกุตตระธรรม บทนี้ เมื่อภิกษุ สามเณร ชี พราหมณ์ ผู้ปฏิบัติ เดินทางเข้าสู่ป่าทางไกลจากบ้านทายก ทายิกา ขัดสนอาหารจะหาทางบิณฑบาตก็ไม่มี ขอให้ท่านทั้งหลายจงใช้พระคาถาโลกุตตระธรรมนี้ เสกใบไม้ซึ่งคนรับประทานได้ 3 จบ รับประทานแทนอาหารตามที่เกจิอาจารย์กล่าวไว้ว่าคุ้มได้ 7 วัน

โลกุตตรัง ฌานัง	โลกุตตรัง มัคคัง ฌานัง	โลกุตตรัง สติปัฎฐานัง ฌานัง
โลกุตตรัง สัมมัปปทานัง ฌานัง	โลกุตตรัง อิทธิปาทัง  ฌานัง	โลกุตตรัง  อินทรียัง  ฌานัง
โลกุตตรัง พลัง  ฌานัง	โลกุตตรัง โพชฌงคัง ฌานัง	โลกุตตรัง  สัจจัง ฌานัง
โลกุตตรัง สมัตถัง ฌานัง	โลกุตตรัง ธัมมัง ฌานัง	โลกุตตรัง  ขันธัง  ฌานัง
โลกุตตรัง อายะตะนัง ฌานัง	โลกุตตรัง ธาตุง ฌานัง	โลกุตตรัง อาหารัง  ฌานัง
โลกุตตรัง ผัสสัง  ฌานัง	โลกุตตรัง เวทนัง  ฌานัง	โลกุตตรัง สัญญัง  ฌานัง
โลกุตตรัง เจตตะนัง  ฌานัง	โลกุตตรัง  จิตตัง  ฌานัง

         ภิกษุ สามเณร ชี พราหมณ์ ผู้ปฏิบัติทั้งหลาย เมื่อข้าไปสู่ป่ามีความสะดุ้งหวาดเสียว หรือกลัวตัวสั่นเป็นไข้ ให้ท่านระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระอริยสงฆ์เจ้า โดยสัจจะของตน ให้ภาวนาด้วยพระคาถา       “สฬากริวิชชาสูตร” ซึ่งเป็นของพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ให้แก่พระอานนท์ มีดังต่อไปนี้

สฬากริวิชชาสูตร

อุคคัณหิตวานะ สหิตัง อิมัง สฬากริวิชชาสุตตัง ธาเรนะสหิเต

อิมัง สฬกริวิชชาสุตตัง วา เจตัง เจสะหิเต อิมัง สฬากริวิชชาสุตตัง

ยัง ภวิสสติ ภยังวา ฉัมภิตตัตตังวา โลมหัง โสวา โสปหิยิสสติ

(ให้ภาวนาทุกค่ำเช้า ดีนักแล)  

ถ้าความกลัวสะดุ้งหวาดเสียวยังไม่หายให้ว่าอีกดังนี้

พุทธังองค์ไกล ลูกขอปัจจุไว้ในหัวข้าพเจ้า ภะยัง พุทธัง สรณัง คัจฉามิ

ธัมมังองค์ไกล ลูกขอปัจจุไว้ในตัวข้าพเจ้า ภะยัง ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ

สังฆังองค์ไกล ลูกขอปัจจุไว้ในอาการ 32 แห่งข้าพเจ้า  ภะยัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

         ถ้ายังไม่หายให้ว่าอีกดังนี้

นะโมยะหะ ธายะโหติ พุทธังกำจัด ธัมมังกำจาย สังฆังละลาย ลิสิ้นสุด ละสิ้นสุด พุทธังสูญ ธัมมังสูญ สังฆังสูญ.

(ใช้ภาวนาหรือทำน้ำมนต์กินก็ได้)

ต่อไปเป็นคาถาสำหรับกันภัย

ท่อรันตันติ สิริสมาธิ ท่อรันตันโต กัมมัฏฐานัง ท่อรันตันตัง นะมามิหัง

(ขณะถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ ห้ามไม่ให้พูด ให้ภาวนาด้วยพระคาถานี้เสมอไปอย่าไปอย่าได้ขาดกันภัยได้ดี)