ทรงพรต

                อาตมาได้พิจารณาในสมาธิต่อไป  จึงเกิดมีความสว่างในปัญญาขึ้นว่า  เราต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์  ทั้งกาย  วาจา  ใจ  ให้บริสุทธิ์ทั้งศีลนอกและศีลใน  จิตใจของเราจึงจะสะอาดสงบ  ถ้าจิตแสดงความเว้นออกมาก็เป็นศีล  แสดงความสงบออกมาก็เป็นสมาธิ  แสดงอาการรู้ออกมาก็เป็นปัญญา  แสดงความหลุดพ้นออกมาก็เป็นวิมุติ  เป็นสัมมาทิฐิธรรมจะบังเกิดขึ้น  ให้ละสักกายะทิฐิ  ละวิจิกิจฉานิวรณ์  และสีลัพพตปรามาสให้ขาดไปโดยสิ้นเชิง  พอคิดได้ดังนั้น  อาตมาก็มีความโปร่งโล่งเบาขึ้นในจิต  ไม่มีความวุ่นวายเหมือนอย่างเก่า  มีแต่ความสว่างมุ่งไปแต่ในทางพระธรรมวินัย  ทำสมาธิปฏิบัติวันละหลายครั้งคือ  เช้า  เที่ยง  เย็น  กลางคืน  และจวนสว่าง  ครั้งละ 1-3 ชั่วโมง  มากน้อยตามโอกาส  ปฏิบัติอยู่ได้ประมาณเดือนเศษจึงปลงผมนุ่งขาว  ทรงเพศเป็นดาบส  รักษาศีลแปดโดยสมุจเฉท อธิษฐานต่อหน้าพระปฏิมา ณ. วัดตำหนักเขาสาลิกา ( ตามแบบและวิธีการข้างต้น ) ตั้งสัจจะ  จะมุ่งหน้าปฏิบัติเพื่อให้สำเร็จพระอรหันต์  หาไม่สำเร็จในชาตินี้  ขอให้ได้เป็นอัครสาวกของพระศรีอริยเมตตรัย  ให้มีปัญญาฤทธิ์เดชศักดานุภาพ  เพื่อรื้อขนสัตว์  เทวดา  มาร  ให้ข้ามพ้นจากห่วงโลกีย์แห่งสังสารวัฏจนได้บรรลุมรรค-ผล-นิพพาน  สมตามความมุ่งหมายต่อไป  หากอาตมาเคยสร้างกรรมสร้างเวรไว้กับผู้ใด  ทั้งในอดีตและปัจจุบัน  อาตมาจะไม่ขอจองเวร  จะยอมใช้ให้ท่านจนหมดไปในปัจจุบัน  แม้แต่ชีวิตและร่างกาย  ด้วยหวังจะตัดภพตัดชาติให้สิ้นไป  ไม่หวังมาเกิดอีก

                พอตั้งสัจจะอธิษฐานดังนี้แล้ว  อาตมาก็ตั้งหน้าทำสมาธิ  ด้วยกรรมฐานห้าต่อไป  ได้พิจารณาในสิกขาบททั้งแปดที่ตนรักษาอยู่  ให้บริสุทธิ์ทั้งกาย-วาจา-ใจ  ติดต่อกันเป็นเนืองนิตย์มิได้ขาดทุกอิริยาบถ

                การทำจิตให้เป็นสมาธิ  แล้วพิจารณาศีล  ให้บริสุทธิ์ในตอนนี้  ให้ผลที่ประจักษ์  คือ

1.  ตัดกิเลสกาม  และวัตถุกามได้

2.  ตัดพยาบาทได้

3.  ตัดภพตัดชาติได้เป็นส่วนมาก

                อาตมาได้พิจารณาอยู่ดังนี้  ได้สามปีเศษ  ผลที่บังเกิดคือ  เกิดความว่าง  ความสว่างในดวงจิตอยู่เสมอๆ  สว่างโล่งคล้ายแสงจันทร์ข้างขึ้นประมาณ 8 ค่ำเห็นจะได้  หากยังมัวๆ อยู่บ้าง  แต่ขณะที่จะมองหาทางเพื่อปฏิบัติต่อไป  ก็พบแต่เงาบางๆ บางครั้งก็ดับไป  อาตมาจึงได้อธิษฐานพิจารณาในสมาธิต่อไปอีกว่า  การปฏิบัติของอาตมานี้ ควรจะละอะไรต่อไปอีก