อาวุธ 10 ประการ

               ผู้ปฏิบัติกรรมฐานห้าโลกุตรธรรม  เพื่อมุ่งหวังจุดหมายปลายทางคือ  “พระนิพพาน“  นั้นจะต้องมีอาวุธที่ยึดมั่นถือมั่นในทางพระพุทธศาสนา ที่ท่านได้ทรงบัญญัติไว้เพื่อต้านทานตัณหา  ราคะอาสวะทั้งหลายให้สิ้นไป  อาวุธทั้ง 10  ประการนั้นมีดังนี้คือ

               ข้อที่ 1. ปาณาติปาตา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้ฆ่าสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตให้ตายด้วยตนเอง หรือใช้ผู้อื่นฆ่า  หมายถึงมดดำ  มดแดง  และ  สัตว์ตัวเล็ก ๆ  น้อย ๆ  ทั้งหมด

               ข้อที่ 2. อะทินนาทานา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้ลักฉ้อข้าวของเขาด้วยตนเอง หรือใช้ผู้หนึ่งผู้ใดลักฉ้อ  อันนี้หมายถึงฉ้อโกงหรือซุกซ่อนสิ่งของต่างๆ

               ข้อที่ 3. กาเมสุมิจฉาจารา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้ประพฤติผิดในกามคือ  สามี-ภรรยา  ของท่านผู้อื่น  ตลอดถึงลูก-หลานที่ท่านปกครองอยู่ทั่ว ๆ  ไป  ( สำหรับข้อนี้เป็นศีลห้า )

               ข้อที่ 3. อะพรัหมะจริยา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้ประพฤติอัศธรรม ธรรมอันเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์  ตามความหมายนี้ห้ามมิให้แตะต้องเพศตรงกันข้ามทั้งทางกาย ทางวาจา  ทางใจ  ( สำหรับข้อความนี้เป็นศีลแปด และ ศีลสิบ )

               ข้อที่ 4. มุสาวาทา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้กล่าวคำเท็จหรือคำพูดที่ไม่จริง พูดจาหลอกลวงอำพรางท่านผู้อื่น  บังลาภท่านผู้อื่นเพื่อให้ท่านผู้อื่นนำลาภมาสู่ตน

               ข้อที่ 5. สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ. ห้ามมิให้ดื่มซึ่งน้ำเมาคือสุราและเมรัย  หรือเครื่องหมักดองของกระทำใจให้คลั่งไคล้ต่างๆ อันนี้หมายถึงที่เมาทำให้ประมาทตนอยู่.

               ข้อที่ 6. วิกาละโภชะนา เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้บริโภคอาหารในเวลาวิกาลนั้น นับตั้งแต่พระอาทิตย์เที่ยง จนถึงรุ่งอรุณของวันใหม่  เพื่อไม่ให้เห็นแก่ปากแก่ท้อง ที่เป็นอาหารกลืนล่วงลงไปในลำคอในเวลาวิกาล  ที่ไม่มีอาการเจ็บไข้ได้ป่วย.

               ข้อที่ 7. นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสะนา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้ดูและฟัง ฟ้อนระบำ  ขับร้องและเครื่องดนตรีต่างๆ  ซึ่งเป็นข้าศึกแก่กุศล  อันนี้หมายถึงทั้งทางกาย  ทางวาจา  และทางใจ มิให้ตลกคะนองต่างๆ ด้วย.

           ข้อที่ 8. มาลาคันธะวิเลปะนะธาระณะมัณฑะนะวิภูสะนัฏฐานา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ. ห้ามมิให้ประดับประดาตบแต่งซึ่งร่างกาย  ด้วยระเบียบดอกไม้และของหอม  เครื่องย้อมเครื่องทา  ผัดผิวและสีต่างๆ บรรดาสิ่งซึ่งเป็นข้าศึกแก่กุศล  อันนี้หมายถึงที่แต่งให้สวยงาม  เพื่อเป็นตัณหาทั้งหมด

             ข้อที่ 9. อุจจาสะยะนะมะหาสะยะนา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ.  ห้ามมิให้นั่ง นอนเหนือเตียงและตั่งที่มีเท้าสูงเกินกว่าประมาณ มีที่นั่งที่นอนอันใหญ่  ภายในยัดด้วยนุ่นและสำลี มีเครื่องปูลาดที่วิจิตรอันงามด้วยเงินและทองต่างๆ  บรรดาที่เป็นข้าศึกแก่กุศล  อันนี้หมายถึงที่นั่งที่นอนอันดี มีราคาโอ้อวดกันว่าเป็นของตน

               ข้อที่ 10. ชาตะรูปะระชะตะปะฏิคคะหะณา  เวระมณีสิกขาปะทังสะมาทิยามิ. ห้ามมิให้จับเงินและทองซื้อขายต่าง ๆ  ในประเทศใดใด  ห้ามยินดีในการค้าขายที่ใช้วัตถุแทนเงินและทอง  ห้ามพระภิกษุจับ “รูปิยะกัปปิยะ“  วัตถุข้าวของ  ห้ามมิให้ยินดียึดเป็นของ ๆ ตน

               อาวุธทั้ง 10 ประการนี้แหละเป็นสมบัติขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ  พระองค์ ท่านได้วางไว้หรือบัญญัติไว้ในสิกขา  เพื่อให้ภิกษุ-สมาเณร-ชี-พราหมณ์-อุบาสก-อุบาสิกา ประพฤติปฏิบัติตามสำหรับผู้ปฏิบัติจะต้องยึดมั่นถือมั่นเพื่อจะได้ออกจากตัณหา-ราคะ-อาสวะได้อย่างสิ้นเชิง.